Canto Vigésimo Terceiro

Stamatóina e' mi fradèl e' zarchéva
qualcósa ti casétt; l'à smasè dimpartótt
próima tl'armèri, l'à guèrs dróinta al bascòzi
dal giachi e di capótt, pu te cumò
sla tèsta e sal mèni l'à tirat fura iniquèl
e l'à mèss sotsòura ènca la cusóina.
E' paséva da una cambra a cl'elta
sénza ch'u m'avdéss.
Quant ch'u s´è mèss a sfurgatè te mi lèt
a i ò détt: mo sa vút?
A n e' sò. Te próim u m bsugnéva un ciód,
pu un butòun, dop avléva fè un cafè
e tl'éultum avéva vòia t'a m gés qualcósa
magari una sciuchèzza.